På eventyr i frysedisken

Idag lever eg fårleg. Eg kjøpte med meg heim ein djupfrosen middag og åt ein god del av han, steikt i panne slik det sto på pakken, berre lenger.

Det er meir enn 20 år sidan sist eg kjøpte ein slik djupfrosen pakke. Kanskje nærare 25. Det var ei grønsakblanding - tru om ikkje ho heitte "Amerikansk Grønnsakblanding"? Der var små terningar av gulrot, og grøne erter, trur eg. Kanhende blomkål. I alle fall smakte det godt, søtare enn eg hugsa heimanfrå at kokte grønsaker brukte smake. Den natta vart eg så sjuk som sjeldan før eller sidan. Etter det har eg halde meg unna grønsaker, for ikkje å nemne kjøt og fisk, frå frysedisken. Det hjelper ikkje nett at butikkane (her på Sørlandet i det minste) held godt over dei 18 kuldegradene ein djupfrysar skal ha. Ein må nesten vere glad til at der er kuldegrader i det heile.

Difor altså er dagen idag ein sjøl-laga merkjedag. Etter å ha merka meg at folk har kjøpt fryservarer i alle desse åra utan at folketalet har gått drastisk ned, våga eg meg på ein pose med penne (røyrpasta), små kjøtbollar, baby gulrøter og brokkoli. Eg tok vekk brokkolien før eg varma maten; den smakar allereie død og forderv, så med den i kunne eg ikkje merke om maten var etande eller ikkje. Vel, den smakte ikkje så ille. Mine eigne heimelaga pasta-panner er langt betre og tek ikkje allverda tid å lage dei heller, kanskje 10 minutt lenger. Og prisen var fem gonger høgare, vil eg tru. Vel, kanhende berre fire. Men det var ikkje for smaken si skuld eller prisen eg kjøpte det, men for vitskapen. No er det berre å vente på natta og sjå om eg vert frykteleg sjuk att. Dersom eg aldri skriv meir på desse sidene, kan du gå ut frå at eksperimentet var mislukka...